พายุรักคลั่งเธอ

“ผมขอผัดไปอีกสักครึ่งเดือนไม่ได้เหรอครับพี่”

ธนบัตรใบละพันบาทจำนวนหนึ่งถูกคว้าไปคามือหลังจากผมหยิบมันออกมาจากกระเป๋า

“ใช่ว่าพี่ไม่เห็นใจน้องนะครับแต่ว่าพี่ก็มีหน้าที่ของพี่ในการต้องทำแบบนี้ หวังว่าน้องคงเข้าใจกันนะครับ”

ชายวัยกลางคนในชุดกางเกงยีนท่อนบนสวมเสื้อแจ็คเก็ตสีดำพูดพลางนับเงินอย่างคล่องแคล่ว โดยมีผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกับเขาอีกคนสตาร์ทมอเตอร์ไซค์รออยู่

“ตัดดอกแล้วเหลือต้นอีกสามหมื่น งั้นเอางี้อีกห้าวันพวกพี่จะมาใหม่ระหว่างนี้ก็ให้น้องไปหาเงินจำนวนนี้มาแล้วกันครับ จ่ายแล้วจบเลยถ้าไม่เช่นนั้นการตัดดอกของน้องวันนี้เท่ากับเสียเปล่า”

เมื่อจบประโยคนั้นผมได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่พร้อมกับก้มหน้าสลดด้วยความรู้สึกที่ราวกับแบกโลกไว้ทั้งใบ

“กะ...ก็ได้ครับ”

แม้ผมจะตกปากรับคำเสียงอ่อนแต่ก็ดูเหมือนเป็นการพูดแบบส่งเดชเพียงเพื่อซื้อเวลาก็เท่านั้น เงินสามหมื่นในเวลาแค่ห้าวันสำหรับบางคนอาจไม่ใช่เรื่องยากที่จะหา หากแต่เป็นผมแล้วมันค่อนข้างจะหนักหนาสาหัสจนแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย

.....................................

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ไม่อนุญาตให้สแกนหรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่ง หรือทำซ้ำ เพื่อสร้างหลักฐานข้อมูลทั้งเอกสารและอิเล็กทรอนิกส์ หากพบถือว่าเป็นการละเมิดทรัพย์สินทางปัญญา

https://www.facebook.com/Nuthmanopwriter